Zinifer Güney, vefakar bir abla. Zihinsel engelli 4 erkek kardeşi için bütün evlenme tekliflerini geri çevirmiş. Çocuk yaştan itibaren kardeşlerinin her türlü bakımını yapan Zinifer Hanım, 44 yılını onlara adamış. Zihinsel engelli kardeşleriyle birlikte tam on yıl yatalak babasına da bakmış. Tevekkül sahibi Zinifer hanımı şimdilerde zorlayan iki şey var: Yaşlılık ve en küçük kardeşinin sedef hastalığı…
Soner, Tatlıses hayranı
Soner Güney (sağdan ikinci), 1981’den beri, nerede bir İbrahim Tatlıses fotoğrafı bulsa saklıyor. Bazen topladığı fotoğrafları çıkarıp tek tek öpüyor. Saldırıya uğradığında Tatlıses’i ziyaret için evden çıkar, kaybolur ve ancak iki gün sonra bulunur. Ablası, “Ne olur bir kerecik İbrahim Tatlıses’i görse…” diyor. Zinifer Güney, Tatlıses’e yakın birçok insana mektup göndermiş ama cevap alamamış.
62 yaşındaki Zinifer Güney, eşine az rastlanır bir fedakarlık hikayesinin kahramanı. Zinifer Hanım 44 yıldır zihinsel engelli dört kardeşine bakıyor. Bu fedakarlık çocuk yaşlarda başlıyor. İlkokul dördüncü sınıfta okurken annesinin sürekli ağlaması üzerine fark eder kardeşlerinin engelli olduğunu. Bunun üzerine evlenmem eye ve kardeşlerine bakmaya karar verir. Bütün evlilik tekliflerini geri çevirir. O günden beri kardeşleri İsmet (63), Necdet (53), Soner (49) ve Taner’in (45) hem annesi hem babası. İstanbul’un Yenibosna semtinde yaşayan Güney, kardeşlerine bakarken kendi eğitimini de ihmal etmez. İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü’nde pedagoji okur, mezuniyet sonrasında Hacettepe Üniversitesi yetişkin eğitimi bölümünü bitirir. Bir süre sınıf öğretmenliği yapan Güney, pedagog olarak Türkiye, Fransa, Avusturya, İngiltere, Macaristan ve Amerika’da araştırma ve incelemeler yapar. Güney “Halimden şikâyetçi değilim, çok şükür. Yalnızca yaşlılık ve küçük kardeşimin sedef hastalığına yakalanmasından dolayı zorlanıyorum.” diyor.
Aile bağlarının zayıfladığı bugünlerde Zinifer Güney, eşsiz bir vefa örneği gösteriyor. İstanbul Yenibosna’da yaşayan Güney, zihinsel engelli 4 erkek kardeşine bakabilmek için 44 yıl boyunca tüm evlilik tekliflerini geri çevirir. Güney kardeşler, Artvin’in Şavşat ilçesinin bir köyünde dünyaya gelir. İstanbul’a taşınan aile, çocuklarını burada okula yazdırır. 1950’lerde engellilere yönelik özel eğitim veren kurumlar olmadığı için dört kardeş okuma yazmayı da öğrenemez. Kardeşlerine hem anne hem de baba olan Zinifer Hanım, kendini de bu yönde geliştirir. İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü’nde pedagoji, Hacettepe Üniversitesi’nde de mezuniyet sonrası yetişkin eğitimini bitirir. 1978 – 1979 yılları arasında UNESCO ve Milli Eğitim Bakanlığı’nın ortaklaşa yürüttüğü ‘Yetişkin Eğitimi’ projesiyle Türkiye, Fransa, Avusturya, İngiltere, Macaristan ve Amerika’da araştırma yapar. Bir müddet de sınıf öğretmenliği yapan Zinifer Hanımın fedakarlığı bununla da sınırlı kalmaz. Çünkü annesi yüksek tansiyon ve kalp hastalığına yakalanan Güney’in, babası da prostat ameliyatında beyne giden damarların yanlışlıkla kesilmesiyle yatalak kalır. 1989’dan itibaren tam on yıl zihinsel engelli kardeşleriyle birlikte yatalak babasına bakan Güney, anne ve babasının ölümünden sonra yalnız kalır. 1999’da babasını, 2008’de de annesini kaybeden Güney kardeşler için bayramlar artık eskisi gibi değildir. Engelli kardeşler, bayramı çevredeki dernek ve kahvehane sakinleriyle geçirmeye başlar. Sedef hastası en küçük kardeş Taner’i ablası özel bir kliniğe yatırır. Ancak hastane ücretine bütçeleri yetmez. Bireysel emeklilikten faydalanıp toplu para almayı planlayan Zinifer Hanımın hayali, kanun değişikliği sebebiyle yarım kalır. Şimdi Güney’in tüm umudu, Bakanlar Kurulu’ndan çıkacak stopaj kararında. Abla Güney, alacağı birikmiş parayla tedavi masraflarını ödemek istiyor.
Sedef hastası Taner’in vücuduna günde birkaç defa yağ sürülüp, kremlenmesi gerekiyor. Bu ilaçların hepsini SGK karşılamıyor. İlaçlardan sadece birisi 300 lira tutuyor. Tek gelirleri Zinifer Güney’in ve babasının emekli maaşı olan aileye, bakım ücreti ve özürlü maaşı da gelmiyor. Alışverişten yemeğe, çamaşırdan banyoya kadar kardeşlerinin her ihtiyacını karşılayan Zinifer Hanım, zor geçindiğini söylüyor.
zaman